สมยศ พฤกษาเกษมสุข: แด่อากง

เคยฟังเสียงแหบแห้งระโหยหา
เห็นแววตาเดียงสาอยู่ใกล้ใกล้
มันเจ็บปวดรวดร้าวอยู่ในใจ
เคยว่องไววิบวับมาลับลา  
 

จงรักภักดีอย่างล้นเหลือ
จึงอดทนร้องขอความเมตตา
ไม่มีฝนหล่นมาจากฟากฟ้า
พสุธาแห้งเหือดจนเดือดดาล  
 

อิสรภาพได้มาเมื่อลาลับ
ไม่ได้กลับมาอยู่คู่ลูกหลาน
สังคมไทยวันนี้สุดร้าวราน
ถูกประจานสาปทุกแช่งทุกแห่งหน  
 

เป็นไพร่เพราะถูกจับใส่กรงขัง
ประเดดังสังเวยให้เบื้องบน
ไปแล้วไปลับอย่าสับสน
   ไม่อับจนคนยังอยู่สู้ต่อไป