Skip to main content

สวัสดีครับ ผม ศราวุฒิ เหตุเกตุ นิสิตชั้นปีที่2 มหาวิทยาลัยนเรศวร คณะบริหารธุรกิจ เศรษฐศาสตร์และการสื่อสาร เป็นคนที่ชอบเรียนรู้อะไรใหม่ ๆ อยู่เสมอ เคยได้ทำละครเวทีมาแล้ว 2 เรื่อง เวลาว่างจากการเรียนก็จะออกไปช่วยพ่อแม่ขายของตามงานวัดทั่วไป มีหลากหลายเหตุการณ์และเรื่องราวเกิดขึ้น หนึ่งเรื่องที่เลือกมาแชร์ประสบการณ์ในวันนี้ก็คือประสบการณ์ในห้องน้ำสาธารณะทั่วไป มาลองติดตามประสบการณ์ของผมกันนะครับ                                   

          สาธารณะ ความหมายหรือคำจำกัดความเกี่ยวข้องกับ ส่วนรวม ร่วมกัน มีความสัมพันธ์กัน ความหมายพจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถานก็จะแปลว่า ทั่วไป เป็นกลาง ร่วมกัน สิ่งสาธารณะเป็นได้ทั้งสิ่งของ เช่น อุปกรณ์ออกกำลังกาย ที่ตั้งอยู่ตามสนามกีฬาที่ใครสามารถใช้ก็ได้ หรือ อาจจะเป็นบุคคลสาธารณะที่ใครหลายคนสามารถติดตามจากไหนก็ได้ และสถานที่สาธารณะ อาจจะเช่น สวนสาธารณะ ห้องน้ำสาธารณะแวะเวียนมาปลดทุกข์ทั้งหนักและเบา บางครั้งอาจจะต้องเจออะไรหลาย ๆ อย่างก่อนจะเข้าห้องน้ำ หรือเข้าไปแล้วเจอกับอะไรที่มากมายอยู่ในนั้น ห้องน้ำสาธารณะมีอะไรที่แตกต่างจากห้องน้ำที่บ้านของเราปกติ และจะต่างไปมากน้อยแค่ไหน ไม่มีทางรู้ จนกว่าจะได้ลองใช้มัน ห้องน้ำสาธารณะ

ห้องน้ำสาธารณะก็จะมีจำนวนมากน้อยแตกต่างกันไปตามสถานที่ที่เราไป ถ้าเข้าห้องน้ำในวัด อาจจะมีห้องน้ำประมาณ 4-5 ห้อง หากเข้าห้องน้ำตามสถานที่ราชการอาจจะมี 9-10 ห้องโดยประมาณ ลักษณะห้องน้ำก็ไม่ได้กว้างมากมายนัก ขนาดความกว้างคูณความยาวน่าจะอยู่ประมาณ 1 คูณ 2 เมตรได้ มีก๊อกน้ำ สายฉีดก้น ทิชชู่ และถังขยะ ห้องน้ำบางที่ก็อาจจะแบ่งแยก ชายและหญิง บางที่อาจจะไม่แบ่งแยก ชายและหญิง ที่ไม่แบ่งแยก บางครั้งเป็นเพราะจำนวนห้องน้ำมีน้อยเกินไป แต่จำนวนคนมีมากกว่าห้องน้ำหลายเท่า บางคนที่ปวดท้องหนักมาก ๆ จนทนไม่ไหวก็ต้องไปเข้าห้องที่เป็นของเพศตรงข้าม ทำให้ในสถานที่ที่มีห้องส้วมน้อยจึงไม่ได้แบ่งแยกเพศ เพราะห้องน้ำจะไม่พอใช้ เมื่อมีคน มาเยอะแยะ สิ่งที่ตามมาก็คือ ความสกปรกของห้องส้วม บางที่พื้นอาจจะเปื้อนด้วยรอยรองเท้าที่เหยียบดิน เหยียบอะไรต่าง ๆ มา ทำให้จากพื้นที่ขาวสะอาด เต็มไปด้วยรอยดำเปรอะเปื้อน จากคราบดินที่ติดมาจากรองเท้า บางทีก็อาจจะสกปรกมากกว่านั้น อาจจะเช่นเป็นคนก่อนหน้าที่เข้าห้องน้ำมาทำธุระส่วนตัว พอทำเสร็จแล้วก็ไม่ได้กดน้ำหรือราดน้ำลง ลำพังห้องที่เปื้อนคราบดินสกปรกเต็มพื้นแล้ว ไหนก็ขยะที่ทิ้งไว้เกลื่อนกลาดห้องน้ำ ต้องมาเจอกับฝารองชักโครกที่สกปรกไปด้วยรอยคราบเหลืองเต็มฝา ข้างในคอห่านก็มีสิ่งที่คนปลดทุกข์ก่อนหน้าที่เราจะเข้ามาทิ้งไว้ นอนพาดยาวสีเหลืองอร่ามลอยเต็มคอห่าน พร้อมส่งกลิ่นที่ทำปฏิกิริยากับจมูกเราเข้าเต็มที่ จมูกที่เราได้สัมผัสกลิ่น มันเป็นเสมือนกลิ่นที่เราเวลาเดินผ่านกองขยะที่ถูกทิ้งนาน ๆ หลายกองมารวมกัน แล้วย่อขนาดเหลือแค่ของเสียในคอห่าน เหตุนี้เอง ทำให้ห้องน้ำบางสถานที่ปิด-เปิดเป็นเวลา ไม่ได้เปิดตลอด 24 ชั่วโมง เพราะสกปรกมากเกินไป และของในห้องน้ำบางชนิด เช่น สายฉีดก้น ฝารองนั่งชักโครก ก๊อกน้ำ ก็อาจจะชำรุดเลยต้องปิดพักเพื่อทำความสะอาดมัน ห้องน้ำบางสถานที่จะมีให้เปลี่ยนรองเท้าก่อนเข้าไปใช้งาน แต่รองเท้าที่จะได้ใส่จะถูกตัดหัวรองเท้าและท้ายรองเท้าทิ้ง หลายคนอาจจะสงสัยว่าทำไมต้องตัดหัวและท้ายทิ้ง คำตอบก็คือ เขาตัดมันเพราะกันคนที่จะขโมย กันการสลับคู่ ถ้าไม่ตัดหัวและท้ายรองเท้า บางคนที่อยากได้รองเท้าคู่นี้ไปใส่ เพราะสีสวยกว่าคู่เดิม ก็จะสลับไปใส่แทน แต่รองเท้าถ้าโดนตัดหัวตัดท้ายขนาดนี้แล้ว คงไม่มีใครกล้าสลับไป การเข้าน้ำที่สาธารณะแบบนี้ก็จะต้องเจอสิ่งที่แปลกปลอมที่อยู่ในห้องน้ำ สิ่งแปลกปลอมมีมากมายหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นสิ่งที่มีชีวิตหรือไม่มีชีวิต สิ่งที่มีชีวิต อาจจะเป็นสัตว์ชนิดต่าง ๆ ที่แปลกปลอมเข้ามา อาทิเช่น กิ้งกือ คางคก เขียด แมลงสาบ และแมลงต่าง ๆ ถ้านั่งถ่ายอยู่แล้วมีแมลงสาบวิ่งมาไต่ต้นขาเล่น คงไม่ใช่เรื่องสนุกของคนที่กลัวแมลงสาบแน่นอน อาจจะต้องวิ่งออกจากห้องส้วมตอนที่ยังถ่ายไม่เสร็จ แล้วกรี๊ดดัง ๆ แน่ แต่ถ้าคนที่ไม่กลัวอาจจะไม่ได้กรี๊ดหรือวิ่งหนีแต่อาจจะรู้สึกขยะแขยงความสกปรกของมันแทน สิ่งแปลกปลอมที่ไม่มีชีวิต ก็เป็นพวก ขยะพลาสติก ขวดผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ ไปอุดท่อน้ำ ทำให้ท่อตันทำให้น้ำเอ่อล้นขึ้นมา สิ่งแปลกปลอมนี้ ทำให้เกิดน้ำเอ่อขึ้นมาท่วมห้องน้ำ จะเข้าไปทำธุระส่วนตัวต้องเดินลุยน้ำที่ท่วมเอ่อขึ้นมาเกือบถึงข้อเท้า แล้วต้องนั่งแช่น้ำที่เอ่อขึ้นมาจนกว่าจะทำธุระเสร็จ ทำให้หลาย ๆ คน อาจจะเบื่อหรือเซ็งไปบ้างเวลาเข้าน้ำสาธารณะ แต่สิ่งที่น่าสนใจอย่างหนึ่งของส้วมสาธารณะ คือ จะได้พบกับภาพวาดตามผนังที่มีหลายคนร่วมวาดมันขึ้นมา อาจจะวาดเป็นสัตว์ต่าง ๆ บ้าง วาดเป็นบุคคลบ้าง หรือวาดไปทางที่สื่อลามกอนาจาร บางที่ถ้าไม่ได้วาดภาพ อาจจะเป็นเบอร์โทรศัพท์ที่ฝากไว้ อาจจะเป็นคำอุทาน ด่า หรือบ่นแสดงความคิดถึงถึงใครบางคน บางทีผนังห้องน้ำก็เหมือนกระทู้ของเว็บไซต์พันทิป ที่มีคนมาตั้งหัวข้อไว้แล้วก็มีคนมาแสดงความคิดเห็นกันเต็มไปหมด คนที่เขียนผนังห้องน้ำเหล่านี้  ที่นึกสนุกขึ้นมา เลยเขียน หรือบางทีเข้าห้องน้ำนานแล้วว่าง เลยเขียนเพื่อฆ่าเวลา หรือบางคนอาจจะเหงา เลยเขียนระบายความในใจออกไป แต่เขาอาจจะไม่รู้ตัวว่า สิ่งที่พวกเขาทำไป ได้สร้างความเสียหายให้กับเจ้าของห้องน้ำที่ได้รับเหมาเสียค่าเช่าจากเจ้าของงานมาอีกที หากมีอะไรเสียหายหรือว่าชำรุด คนที่รับเหมาจะต้องออกค่าใช้จ่ายเองหมดและยัง สร้างปัญหาต่าง ๆ ปัญหาอาจจะไม่ใช่แค่การเขียนผนังห้องน้ำ อาจจะเป็นปัญหากลอนประตูพัง ขันหาย น้ำไม่ไหล สายฉีดก้นพัง ถ้าคุณไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำเสร็จ แล้วพบว่าน้ำไม่ไหล ไม่มีทิชชู่ บางทีอาจจะต้องยอมเสียสละกางเกงในหรือถุงเท้าเพื่อทำความสะอาดมัน

          หลายคนอาจจะมองห้องน้ำแบบนี้เป็นที่ปลดทุกข์ ที่พอใช้เสร็จก็จากไป แต่จริง ๆ ห้องน้ำสาธารณะอาจจะให้ความสุขกับเราได้เหมือนกัน เราอาจจะมองข้ามไปว่า ถ้าเราไม่ได้ถ่ายออกมันจะรู้สึกไม่สบายตัว ถ้าถ่ายแล้วก็จะสบายตัวมากขึ้น ช่วงเวลาที่สบายตัวนี้คือความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ ของมัน มันก็เหมือนการใช้ชีวิตของเรา ที่เวลาเราแบกความทุกข์เอาไว้ แล้วเรายึดติดกับมันมาก ๆ มันก็ไม่มีความสุขไม่สบายตัว ถ้าเราได้ระบายออกหรือทิ้งมันไปก็จะทำให้เรามีความสุขมากขึ้นสบายตัวมากขึ้น การเข้าห้องน้ำจึงเป็นสิ่งเตือนใจให้กับผมว่า สิ่งไหนที่ทำให้เราไม่สบายใจหรือทำให้เป็นทุกข์เราเองก็ควรทิ้งมันไป นี่คือ ประสบการณ์เกี่ยวกับ ห้องน้ำ ของผม ณ งานวัด “สิ่งเล็ก ๆ แต่สำคัญ

 

ภาพจาก https://www.pinterest.com/pin/502925483367224019/

บล็อกของ Storytellers

Storytellers
 วันที่ 08/11/2018 – 09/11/2018 เวลา 3.53 น.
Storytellers
กาลครั้งหนึ่ง มีเด็กหญิงคนหนึ่งชื่อว่า น้องสาว เธอได้เป็นหนึ่งใน 20 คน ที่โชคดีได้ออกเดินทางไปที่ต่างๆ แต่มีกฎว่าเลือกได้เพียงแค่ 1 ที่ น้องสาวเลือกสถานที่ไกลที่สุด เท่าที่จะไกลได้ ในการเดินทางน้องสาวจะต้องขึ้นยานไป โดยที่ในยานจะมีลูกเรือค่อยให้บริการ และลูกเรือคนนี้จะพูดทุกครั้งที่มีคนใหม่มา
Storytellers
ผมเป็นคนๆหนึ่งที่ชอบในความท้าทาย ชอบการหาประสบการณ์และรู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งเมื่อได้เจอสิ่งใหม่ๆ เด็กใต้คนหนึ่งที่เคยสุขสบายมาก่อนเที่ยวไหนก็ได้ที่อยากไป รู้สึกว่าปัจจัยต่างๆทำให้เราเกิดการเรียนรู้ด้วยตัวเองได้เป็นอย่างดี เพราะมีกำลังพอที่พาตัวเองไปสู่การเรียนรู้ที่มันหลากหลาย แต่รู้ไหมว่าเมื่อโช
Storytellers
ในยุคนี้มันคงถึงเวลาต้องยอมรับได้แล้ว ว่าการศึกษาที่ให้ผู้เรียนเป็นแค่ผู้ฟัง แล้วเอาผลคะแนนเป็นตัววัดนั้น ไม่สามารถใช้ได้กับทุกคนเสมอไปหรอก ผมเองก็เป็นคนหนึ่ง ที่เกรดไม่ได้ตีเอาซะเลย แต่เชื่อผมเถอะ ว่ามนุษย์ทุกคนเติบโตด้วยการเรียนรู้มากกว่าอายุอยู่แล้ว หลังจากได้ลงพื้นที่การเรียนรู้บนดอยไปแล้ว คำ
Storytellers
 หลังจากส่งบทความไปกับทาง Story tellers in journey ก็ไม่ได้สมหวังตั้งแต่แรกอย่างเพื่อนๆ ทั้ง 19 คนที่ได้ไป Workshop กันหรอก ฮ่าๆ แต่หลังจากนั้นก็มี G-mail เด้งมาจากพี่ตุ้ม จำได้ว่าตอนนั้นกำลังพรีเซ้นท์งานอยู่ ในวันที่ 5 พฤศจิกายน ว่ามีคนสละสิทธิ์ และให้เราได้ไปเข้าร่วมกิจกรรม และบังเอิญตรงที
Storytellers
 หลังจากจบทริปไปเชียงรายในครั้งนั้น ฉันพยายามนั่งครุ่นคิดอยู่นานว่าจะเขียน จะเล่าเรื่อง จะถ่ายทอดเรื่องราวอย่างไรให้คนที่ได้อ่านรู้สึกอินไปกับฉัน
Storytellers
ใครจะไปคิดว่าวันหนึ่ง เด็กสาวที่มีถิ่นกำเนิดอยู่ที่จังหวัดใต้สุดสยาม จะกำลังมุ่งหน้าสู่ดินแดนเหนือสุดสยามอย่าง ‘เชียงราย’ ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากราวกับฝันไป เพราะฉันเพิ่งตัดสินใจและเริ่มวางแผนได้เพียงในเวลาไม่ถึง 24 ชั่วโมงก่อนออกเดินทาง รู้ตัวอีกที ฉันก็กำลังนั่งรถทัวร์มุ่งหน้าสู่เชียงรายเสียแล้
Storytellers
 "นี่เป็นประสบการณ์ไปต่างจังหวัดเองครั้งแรกของผม" 
Storytellers
 “เอ๊ะ! มีอีเมลอะไรส่งมาที่กล่องข้อความ”       อีเมลฉบับนั้นมีใจความว่า “ยินดีด้วย คุณได้รับการคัดเลือกเป็น 1 ใน 21 ของโครงการ storytellers in journey”
Storytellers
      การออกเดินทางครั้งนี้ เราได้มีจุดหมายที่ ม่อนแสงดาว จังหวัดเชียงราย เรากำลังแบกเป้ที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความคาดหวังอย่างเต็มเปี่ยมที่พร้อมจะเรียนรู้อย่างเต็มที่
Storytellers
ฉันเห็น I ฉันคิด โดย อดิศักดิ์  โกเมฆฉันเห็นฉันคิด
Storytellers
ศูนย์การเรียนที่ผมเรียนชื่อ ศูนย์การเรียนโจ๊ะมาโลลือหล่า ชื่อโรงเรียนของผมนั้นเป็นภาษาปกาเกอญอแปลเป็นภาษาไทยว่า“โรงเรียนวิถีชีวิต” โรงเรียนขอผมนั้นตั้งอยู่บนดอยที่หมู่บ้านสบลานซึ่งศูนย์การเรียนนั้นก็มีสิทธิเหมือนโรงเรียนสามารถออกวุฒิการศึกษาได้แต่มันมีสิ่งที่ไม่เหมือนโรงเรียนอยู่นั้นก็คือการจัดกา