“ตั้งสายได้แล้ว วิธีการเล่นล่ะ?” ลูกชายกำลังไฟแรงอยากเรียนรู้
“ใจเย็นๆ ก่อนอื่นต้องฝึกร้องเพลงให้ได้ก่อน ถ้าร้องเพลงไม้ได้ จำทำนองเพลงไม่ได้ จะเล่นได้ไง” พ่อค่อยๆสอนลูกชาย
“เอางี๊ เดี๋ยวพ่อจะสอนเพลงพื้นบ้านง่ายๆที่ผู้เฒ่าผู้แก่ชอบร้อง ชอบเล่นและชอบสอนเด็กบ่อยๆ ซักสองสามท่อนนะ” แล้วพ่อก็เริ่มเปล่งเสียงร้องและให้ลูกชายร้องตามที่ละวรรค
R M L R M L S M S M R D S S M R D S L
1.ดอ ปือ แว ดอ ปือ แว เปอ ซะ เปอ ซะ เหม่ คู เบาะ ธ่อ คอ แล ธ่อ ชู มู
2.หน่อ เดอ จ๊อ หน่อ เดอ จ๊อ จ๊อ เดอ จ๊อ เดอ หน่อ เออ ดิ เคล่อ ส่า มี โถ่ แล เปอ
3.เบาะ หว่า มี เบาะ หว่า มี เพลาะ ธ่อ เพลาะธ่อ เลอ เล อะ เบาะ บละ อะ ปว่า อะ เด
S S D R D S L D S M R M S L
1.ดอ ปือ แว เป่อ ซะ เหม่ คู เส่ โดะ มอ เกะ ธ่อ ตา ซู
2.หน่อ เดอ จ๊อ จ๊อ เดอ หน่อ อา ดิ เคลอ ส่า มี โถ่ แล วา
3.อะ เบาะ บละ อะ ปว่า อะ เด เก่อ ลี หมื่อ แฮ เต่อ ลอ เร
เราพี่น้องหากใจพร้อมเพรียง สร้างบันใดขึ้นสู่สวรรค์
เราน้องพี่หากใจเพรียงพร้อม ตาต้นไม้กลายเป็นหมีได้
หนุ่มกับสาวสาวกับหนุ่มเอ๋ย ดั่งหมู่นกมากินลูกไม้สีแหลือง
สาวกับหนุ่มหนุ่มกับสาวงาม ดั่งหมู่นกมากินลูกไม้สีแดง
ต้นไผ่บงงอกบนไหล่ทาง ต้นอ่อนเกาะต้นแก่เอาไว้
ต้นแก่เยวต้นอ่อนเอาไว้ ลมแรงเพียงไดหยัดยืนได้
ลูกชายได้ร้องตามพ่อทีละท่อนๆ จนจำทำนองเริ่มได้
“จำทำนองได้แล้วก็ ให้เล่นเตหน่ากูตามเสียงร้อง” พ่อบอกลูกชาย แล้วลูกชายจึงเริ่มร้องและดีดสายเตหน่าตามเสียงร้องของตนเอง ทีละท่อนทีละสาย
“ทำไมยังเล่นไม่ได้อีกล่ะ?” เสียงของพ่อมาพร้อมกับกำมือที่สัมผัสหัวลูกชายพอรู้สึกเจ็บ
“มือซ้ายกับมือขวา ยังไม่ค่อยสามัคคีกัน” ลูกชายตอบพร้อมกับลูบหัวตัวเอง
“ค่อยๆ ฝึกไป ถ้าไม่เข้าใจตรงไหนให้ถามเย็นพรุ่งนี้ และถ้าคิดว่าพอเล่นแบบไมเนอร์ได้แล้วพ่อจะสอนอย่างอื่นต่อ” พ่อพูดจบพร้อมเข้านอนปล่อยให้ลูกชายนั่งฝึกเตหน่ากูข้างกะปะไฟดินอยู่คนเดียว